ZESPÓŁ KOŚCIOŁA EWANGELICKO-AUGSBURSKIEGO, ul. Sienkiewicza 5. Właściciel: Parafia Ewangelicko-Augsburska w Koninie. a. kościół, mur., 1882-1883, arch. Bronisław Schuppe. b. pastorówka, ob. Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna, mur., 1902-1903, cz. przeb. 1923. Rej. Zab.: 450/191 z dn. 17.10.1990 r.
Kościół wybudowany w 1883 r., neogotycki. Ściany murowane, z cegły, nietynkowane. Kościół jednonawowy, na planie wydłużonego prostokąta, z wieżą na rzucie kwadratu od strony południowej i niewielką zakrystią od strony północnej. Dachy dwuspadowe, nad wieżą dach łamany, z wieloboczną iglicą. Elewacje boczne nawy pięcioosiowe, z wysokimi ostrołucznymi oknami oddzielonymi ceglanymi pilastrami, zwieńczonymi fryzem arkadkowym. W narożach nawy sterczyny. Budynek PROGRAM OPIEKI NAD ZABYTKAMI MIASTA KOŁO NA LATA 2014-2017 32 zniszczony podczas II wojny światowej, remontowany w latach 1946, 1954, 1984, gruntowny remont - w 1998 r.
Niewłaściwy sposób odprowadzania wody opadowej powoduje zawilgocenia muru, szczególnie po stronie wschodniej, gdzie w narożach widoczna jest korozja cegieł i ubytki w murze. Niewielkie spękania muru zlokalizowane są ponad głównym wejściem do kościoła. Uporządkowania wymaga teren wokół kościoła, m.in. wykonana obecnie z ahistorycznej kostki nawierzchnia przed głównym wejściem.
Pastorówka wybudowana w l. 1902-1903, w kształcie nawiązującym do klasycyzmu. W l. 1918-1922 mieścił się w niej polski urząd pocztowy, od 1923 r. do 1945 r.- ponownie pastorówka. Po 1945 r. użytkowana przez organizacje społeczne, od 1956 przez Powiatową, a później Powiatową i Miejską Bibliotekę Publiczną w Kole. Od 1976 r. ponownie stanowi własność parafii ewangelicko-augsburskiej w Koninie, która użytkuje pojedyncze pomieszczenia.
Budynek murowany, tynkowany, dach dwuspadowy, kryty blachą. Budynek na rzucie prostokąta, z wspartym na czterech filarach portykiem pośrodku przedniej i niewielkim ryzalitem mieszczącym klatkę schodową pośrodku tylnej elewacji. Dłuższe elewacje siedmioosiowe, o boniowanych narożach. Boczne – zachodnia trzyosiowa, wschodnia przesłonięta przybudówką. Okna zamknięte łukiem płaskim, w stiukowych profilowanych opaskach z kluczem. Częściowo zachowana drewniana stolarka okienna. Remonty przeprowadzano w l. 1923-1927 i 1929 - remonty adaptacyjne, pokrycie nowym dachem, w 1977 – malowanie elewacji, 1978 – naprawa dachu, 1979 – podniesienie podłóg w części pomieszczeń przyziemia, 1982 – zmiana oświetlenia wewnątrz budynku, 1983 – pokrycie dachu papą, 1985 – remont dachu, rozebranie pieców, założenie lokalnego c.o. , założenie kanalizacji, 1986 – malowanie elewacji i wnętrz, 1989 – wymiana stolarki okiennej (6 dużych okien i 2 małe), wymiana rynien, 1992 – malowanie wnętrz.
Ogólny stan zachowania budynku jest dobry. Odnowienia wymagają elewacje - szczególnie od strony północnej widoczne są zawilgocenia; a tynki oraz pokrywa malarska są w złym stanie. Wskazane jest zachowanie istniejącej oryginalnej stolarki okiennej a także jej odnowienie, tak jak i okien z 1989 r.
