www.kolo.pl

Natura to ruch, rytm, zmiana, obserwujemy te zjawiska we wszystkim, co nas otacza. Dostrzegamy cykliczny pozorny ruch słońca na niebie, rytmiczne ruchy przypływu i odpływu oceanu, oddychamy w określonym rytmie, a nasze ciało porusza się nieustannie. Ruch, to również sposób komunikacji pozawerbalnej, sposób na wyrażenie siebie, ale także narzędzie, dzięki któremu możemy poznać otoczenie i drugiego człowieka.

Aby wytworzyć pozytywne relacje z innymi ludźmi, trzeba małe dzieci nauczyć sposobów radzenia sobie w sytuacjach społecznych. Nauczyć ruchu „razem” jeśli działamy z grupą, ruchu „z” wchodząc w interakcje z inną osobą, a także ruchu „przeciwko”, aby poznać swoją siłę współdziałając z partnerem.

W rozwoju każdego człowieka wcześniej czy później przychodzi przecież taki moment, kiedy staje się on członkiem konkretnej grupy społecznej np. grupy przedszkolnej, klasy w szkole podstawowej czy średniej, czy np. grupy rówieśniczej funkcjonującej w obrębie osiedla. Jako osoba dorosła także wchodzimy w grupę społeczną np. w miejscu pracy. Jest to za każdym razem emocjonalnie trudny etap życia. Małemu dziecku sprawia to często dużą trudność. Jest ono bowiem z natury egocentryczne, dominują u niego procesy pobudzania. Przyswajając określone reguły i wzorce postępowania dziecko musi najpierw je zaakceptować, pamiętać o ich przestrzeganiu, a w efekcie zrozumieć ich sens. Przy tej okazji uczy się kontrolowania i hamowania własnych emocji, aktywności, zachowań w rodzinie czy w grupie przedszkolnej.

Najtrudniej jest zawsze wejść w grupę dzieciom emocjonalnie zahamowanym psychoruchowo lub wykazującym lękową postawę wobec otoczenia. Wyrażają one emocje słabo, reagują często z opóźnieniem lub z dużą siłą, gwałtownie i z częstymi zmianami stanów emocjonalnych. Jedne dzieci wymagają zatem pobudzania, inne ukierunkowania na postępowanie według określonych reguł, co wiąże się z pewnymi ograniczeniami, zakazami społecznymi, które każdy z nas musi sobie przyswoić.

Jednakże wychowanie nie może opierać się jedynie na powstrzymywaniu reakcji i działania dziecka. W pracy wychowawczej z, trzeba znaleźć równowagę pomiędzy ograniczeniem, a możliwością realizowania się dziecka poprzez aktywność różnego typu, w tym poprzez ruch. Szczególnie, że dla dzieci w wieku przedszkolnym głód ruchu jest zjawiskiem typowym, a aktywność ruchowa jest tą, którą dzieci podejmują najchętniej i najczęściej.

Aby pomóc dzieciom trzyletnim zaistnieć w grupie i z grupą, w kontakcie z nowymi osobami i w nowej sytuacji społecznej, Przedszkole nr 5 w Kole zorganizowało zajęcia otwarte pod hasłem „Od Jesieni do Lata bawi się ze mną Mama i Tata”.

Zaproponowane rodzicom i dzieciom zabawy łączyły ruch, rytm i słowo z muzyką. Scenariusz zajęć opracowała i zajęcia przeprowadziła Renata Zamelska. Wykorzystano w nich metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne, gimnastyki twórczej Rudolfa Labana oraz aktywnego słuchania muzyki wg Batii Strauss. Podczas nich dzieci miały możliwość uczestniczyć w ruchowych zabawach kierowanych, pozostawiających jednak dużą swobodę na spontaniczną aktywność ruchową przy udziale najbliższej dziecku osoby.

Ruch stał się w tej sytuacji narzędziem do :

W czasie zajęć ruchowych tego typu, nie ocenia się osiągnięć dziecka w kategorii konkretnych, wymiernych zdolności ruchowych.

 
Obserwujemy jedynie zachowania i reakcje czyli to, jak dziecko:

Zdobyte tą drogą informacje pomagają lepiej poznać dziecko. Dostarczają wskazówek, jakie cechy pozytywne wzmacniać, a jakie negatywne osłabiać. Skorzystać z nich mogą w równej mierze rodzice jak i nauczyciele przedszkola organizujący proces wychowania.

Przedszkole nr 5 w Kole stawia na współpracę z rodzicami w procesie wychowania, a zajęcia otwarte są najlepszym sposobem jej realizacji.

W tym konkretnym przypadku o wybranej formie zajęć i dobrze metod zadecydowały możliwości rozwojowe dzieci. Zajęcia zorganizowano z dziećmi trzyletnimi. Pomimo, iż bardzo dobrze i szybko zaadaptowały się w grupie, wciąż potrzebują bezpośredniego kontaktu z rodzicami, z którymi silnie związane są emocjonalnie. Dlatego też w czasie zajęć otwartych prowadzonych w/w metodami, rodzice pozostawali w bezpośrednim kontakcie z dzieckiem i byli aktywni przez cały czas ich trwania.

Zabawom towarzyszyła muzyka. Wykorzystane zostały utwory muzyki klasycznej, tanecznej, elektronicznej, które tworzyły odpowiedni nastrój, relaksowały lub pobudzały do działania. Zaproponowane zabawy wyjątkowo tym razem wyszły poza ramy czasowe standardowo prowadzonego zajęcia. Ich przebieg był zaplanowany tak, aby intensywniejszy ruch przeplatał się z relaksacją. Dzieci były do zabaw zachęcane ale ich udział był dobrowolny. Dlatego też na życzenie dzieci zabawa z rodzicami trwała dłużej.

Już po zakończeniu zajęć w Przedszkolu nr 5, rodzice dokonali ich oceny. Otrzymali opracowane przez prowadzącą arkusze ewaluacji, w których zawarli własne spostrzeżenia na temat realizacji treści i celów zajęcia, aktywność dzieci, trafności dobru form i metod, umiejętności dzieci, relacji dziecka z innymi, współpracy i przestrzegania reguł zabawy, organizacji, przebiegu oraz atmosfery podczas zajęć.

Spostrzeżenia i informacje zwrotne uzyskane od rodziców pomogą im samym lepiej poznać własne dziecko, porównać na tle grupy, pomogą także w planowaniu dalszych działań wychowawczych przedszkola.

Komentarz: Renata Zamelska