www.kolo.pl

W 61. rocznicę śmierci Michała Beksiaka (1901-1942) na łamach "Przeglądu Kolskiego" ukazał się artykuł autorstwa p. Kazimierza Kasperkiewicza, który poniżej publikujemy we fragmentach.

 

Michał Beksiak urodził się 1 października 1901 roku w Płoskirowie na Podolu. Z chwilą wybuchu wojny polsko - bolszewickiej zgłosił się jako ochotnik do Armii Polskiej, służąc jako szeregowy w 236. Pułku Piechoty Ochotników. Po zakończeniu służby w wojsku, 12 listopada 1920 roku, wstąpił do gimnazjum dla byłych wojskowych, które ukończył w 1921 roku, po czym rozpoczął studia wyższe na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Wskutek trudnych warunków materialnych przerwał studia, pracując w Banku Ziemiańskim i Zachodnim w Warszawie. W roku 1925 ponownie podjął studia, ale już na wydziale prawno - ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego i ukończył je z tytułem mgr nauk ekonomiczno-politycznych. W roku 1928 zawarł związek małżeński z Józefą Jodko, nauczycielką Publicznej Szkoły Powszechnej w Grzegorzewie. Pracował już od lipca 1929 roku jako urzędnik w Wydziale Powiatowym Sejmiku Kolskiego, a od stycznia 1930 roku jako sekretarz tego wydziału. Dn. 19 lutego 1935 roku został wybrany burmistrzem miasta Kola (był 5. burmistrzem po I wojnie światowej – M. Ostrowski, W. Klimaszewski, W. Krzycki, S. Grabowski, M. Beksiak).

 

Burmistrz Beksiak energicznie kierował miastem. Działał w różnych organizacjach, m.in. był prezesem powiatowej Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz prezesem Komitetu Redakcyjnego tygodnika ,,Gazeta Kolska". W roku 1937 został wybrany prezesem kolskiej Ochotniczej Straży Pożarnej. Był przewodniczącym Komitetu Budowy Organów w kościele klasztornym OO. Bernardynów. Jego żona była przewodniczącą organizacji Przysposobienie Wojskowe Kobiet. W pamięci miasta zachował się jako burmistrz, który rozpoczął zastępowanie ,,kocich łbów” na głównych ulicach miasta i wokół ratusza kostką brukową. Wprowadził całodobowe dyżury ówczesnych zastępów środków transportu osobowego – dorożek konnych. Za jego kadencji kontynuowano wykończenie gmachu sejmikowego przy ul. Sienkiewicza, w roku 1937 uruchomiono nowy Zakład Mleczarski przy ul. Toruńskiej, dokonana została rozbudowa budynku Gimnazjum i Liceum ,,Oświata" . W grudniu 1938 r. nastąpiło uroczyste oddanie do użytku dwóch nowych mostów żelbetonowych na Warcie i Kanale (Zalewie). Uregulowana została sprawa tytułu własności gmachu sejmikowego, pobudowanego na placu miejskim (tj. plac Wolności). Wydział Powiatowy zrzekł się na rzecz miasta gmachu sejmikowego przy placu Wolności (z przeznaczeniem dla celów szkolnictwa), w zamian za co otrzymał budynek miejski przy ul. Sienkiewicza. Początkowo Michał Beksiak mieszkał wraz z rodziną w domu przy placu J. Piłsudskiego - vis a vis ratusza, później przy ul. Toruńskiej, a po objęciu funkcji burmistrza zamieszkał w ratuszu w tzw. mieszkaniu służbowym. Po wybuchu wojny, 1 września 1939 roku, wyprawił rodzinę w łódzkie. Sam został w Kole i kierował magistratem organizując życie miasta po ewakuacji władz powiatowych. Ostatni dokument z jego podpisem w zachowanej teczce ,,Dokumentów kasowych Zarządu Miejskiego w Kole za m-c wrzesień 1939" nosi datę 5 września 1939 roku. Opuścił Koło dopiero z ostatnimi oddziałami Wojska Polskiego po wysadzeniu mostów na Warcie. Dotarł do Włodzimierza Wołyńskiego, gdzie dostał się pod okupację sowiecką. Dzięki doskonałej znajomości języka rosyjskiego udało mu się przedostać piechotą do niemieckiej strefy okupacyjnej, do Generalnego Gubernatorstwa i osiadł ostatecznie w Warszawie, gdzie dostał pracę w Urzędzie Miejskim. W roku 1940 sprowadził do Warszawy swoją rodzinę. W czasie okupacji brał udział w konspiracji. Został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Wraz z innymi więźniami został 28 maja 1942 roku rozstrzelany w Magdalence pod Warszawą. Po ekshumacji w 1947 roku jego zwłoki spoczęły na cmentarzu w Łazach.